Kindle (paperwhite) 15 χρόνια μετά: μήπως ήρθε (πια) η ώρα του;
By Για όσους από εμάς (τυχεροί ή άτυχοι, δεν ξέρω) ζούμε από τα κείμενά μας έχει ενδιαφέρον κάπου-κάπου να ανασύρουμε κάποια από το παρελθόν ώστε να διαπιστώνουμε αν όσα είδαμε, και σκεφτήκαμε, τότε άλλαξαν στο μεταξύ. Κάπως έτσι ανέσυρα από το αρχείο του deasy ένα παλιό κείμενό μου (από το 2010!) για το Kindle, με την ευκαιρία της πρόσφατης αγοράς ενός νέου, του paperwhite edition.
Λοιπόν, αυτή είναι μια περίπτωση που τα πράγματα άλλαξαν – προς το καλύτερο, νομίζω. Το 2010 είχα εντοπίσει ένα σωρό προβλήματα, από την ποιότητα του υλικού και την ευκολία να το προμηθευτούμε στην Ελλάδα μέχρι την έλλειψη τίτλων. Ήταν αυτές ακριβώς οι ελλείψεις, άλλωστε, που με είχαν κάνει να εγκαταλείψω το πείραμα – η συσκευή μου ποτέ δεν ανανεώθηκε τα τελευταία 15 χρόνια. Όποιες ανάγκες είχα σε ψηφιακό διάβασμα (όλο το επαγγελματικό μου διάβασμα είναι ψηφιακό εδώ και χρόνια) τις κάλυπτα με συνδυασμό tablet και υπολογιστή. Το διάβασμα ψυχαγωγίας παρέμεινε σε χαρτί.
Όμως τα 15 χρόνια που μεσολάβησαν δεν άλλαξαν μόνο το Kindle (και την amazon, άλλωστε, τότε ο ιδιοκτήτης της δεν ήταν ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου, ακόμα βιβλία, κυρίως, πουλούσε…) αλλά και εμένα. Ό,τι παλιά δεν μου δημιουργούσε πρόβλημα (για παράδειγμα, να κρατάω για ώρες πολυσέλιδους τόμους στα χέρια μου ή η φωτεινότητα της οθόνης ενός tablet) τώρα πια έχει γίνει θέμα. Επομένως, αφού όλοι ορκίζονται στο όνομα του kindle ως μηχανή ανάγνωσης, είπα να του ξαναδώσω μια ευκαιρία.
Η αλήθεια είναι ότι η νέα συσκευή δικαίωσε τις προσδοκίες μου. Στο σωστό μέγεθος και βάρος, με φωτεινότητα που αλλάζει μόνη της αναλόγως συνθηκών και με άπειρους τίτλους για κάθε γούστο και για κάθε ώρα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην την χρησιμοποιήσει πια όποιος διαβάζει κάποιες λίγες ώρες καθημερινά.
Φυσικά, οι βασικές παραδοχές του δεν έχουν αλλάξει (και εδώ νιώθω κάπως δικαιωμένος σε σχέση με το 2010): το Kindle δεν μπορεί να σταθεί μόνο του. Χρειάζεται ψηφιακή βιβλιοθήκη, η οποία θα «κάθεται» είτε σε app είτε (ακόμα καλύτερα) σε folder του υπολογιστή μας. Παρότι «χωράει» χιλιάδες βιβλία, ούτε καλή οργάνωση έχει εσωτερικά ούτε το hardware εμπνέει για πολλές ώρες εργασίας με αντικείμενο την οργάνωση αρχείων.
Αν θέλαμε να πάμε και λίγο παρακάτω, το kindle δεν προσφέρεται ούτε για και επαγγελματικό ψηφιακό διάβασμα. Ούτε καλές δυνατότητες σημειώσεων έχει, ούτε επιτρέπει την περαιτέρω διαχείρισή τους – όχι εύκολα πάντως, όπως θα το έκανε ένα σύστημα laptop-tablet.
Επομένως, το kindle είναι, για μένα τουλάχιστον, μια πάρα πολύ καλή μηχανή ανάγνωσης ψυχαγωγίας. Είναι το βιβλίο που θέλει κανείς να έχει μαζί του στον καναπέ, στην παραλία, στο καφέ, σε ουρά αναμονής. Είναι η καθημερινή συσκευή που θα ήθελε κανείς να κουβαλάει μαζί του, σε περίπτωση που του δοθεί η ευκαιρία να διαβάσει μια-δυο σελίδες παραπάνω ή να φρεσκάρει τη μνήμη του για κάτι που διάβασε πρόσφατα.
Ίσως τελικά αυτή αυτό να είναι το μέλλον της ανάγνωσης ούτως ή άλλως. Οι επαγγελματικοί τίτλοι (τουλάχιστον στον τομέα μου) σιγά-σιγά δεν εκτυπώνονται πια σε χαρτί. Οι υπόλοιποι, από ό,τι βλέπω στην αγορά σήμερα εκδίδονται ταυτόχρονα και σε χαρτί και ψηφιακά. Η φορητή συσκευή ανάγνωσης, που ωρίμασε μαζί μας μέσα από τα χρόνια, είναι, πλέον, μονόδρομος.
